Co to jest dorosłość?

5 luty.. wybiła godzina 10:10 a więc jestem pełnoletnia. Stało się. Urodziłam się osiemnaście lat temu. Od teraz jestem DOROSŁA! No więc.. Teraz ten.. no.. ekhem.. Co ja mówiłam? A już wiem. Jestem pełnoletnia i co?

I nic. Nie było żadnych fajerwerek, nie zatrzęsła się ziemia ani nawet nie widziałam latającego spodka koło mojego domu. No więc o co chodzi z tą dorosłością?

Wiadomo.. 18 to symboliczna liczba. Jednak nie działa to tak, że w dniu urodzin wparujesz do domu z wódką w dłoni, w drugiej ręce papieros i nie powiesz do rodziców "Jestem dorosły więc mam prawo się najebać"

Mimo, że jest to dość drastyczny przykład bardzo często jednak jest on prawdziwy. To nie działa w ten sposób. 18 na karku to nie dorosłość. A więc co znaczy być dorosłym?

"Czytam książki, oglądam polityków i jestem poważna" 

"Dzieci na ulicy mówią mi dzień dobry"

"Przestały mi wyskakiwać pryszcze"
"Odebrałam dowód osobisty"
"Znalazłam pracę"
"Wyprowadziłam się z domu"
"Założyłam rodzinę"

I teraz jestem dorosła? Szczerze mówiąc to nie o to chodzi. Znam wiele osób, które dojrzałe są już w młodym wieku a znam też takie, które mając 30 lat nie potrafią sobie poradzić w życiu.

Dorosłość to podejmowanie słusznych decyzji i przede wszystkim umiejętność zachowania się w odpowiednich sytuacjach. Nie chodzi o to, czy lubisz oglądać bajki (właśnie skończyłam oglądać Frozen), chodzić w dresach i luźnym koku (która z dziewczyn nie lubi?) czy też jeść frytki palcami (Ha! i tak wiem że to robisz). W dorosłości chodzi o to, że kiedy trzeba ubrać się wyjściowo (nie mówię tu o dresie) czy też jeść widelcem i nożem to Ty to zrobisz. 

Jako osoba dorosła trzeba brać odpowiedzialność za swoje czyny i słowa. Zamiast "zepsuło się" mówimy "zepsułem". Umiejętność przyznania się do błędu i schowania dumy do kieszeni jest bardzo ważna. Nie jest to poddanie się, to jest dorosłość.  Pamiętaj. To nie wiek świadczy o dorosłości a zachowanie. 

„Dorośli są zakochani w cyfrach. Jeżeli opowiadacie im o nowym przyjacielu, nigdy nie spytają o rzeczy najważniejsze. Nigdy nie usłyszycie:, Jaki jest dźwięk jego głosu? W co lubi się bawić? Czy zbiera motyle?

Oni spytają was: Ile ma lat? Ilu ma braci? Ile waży? Ile zarabia jego ojciec? Wówczas dopiero sądzą, że coś wiedzą o waszym przyjacielu.

Jeżeli mówicie dorosłym: Widziałem piękny dom z czerwonej cegły, z geranium w oknach i gołębiami na dachu – nie potrafią sobie wyobrazić tego domu. Trzeba im powiedzieć: Widziałem dom za sto tysięcy złotych. Wtedy krzykną: Jaki to piękny dom!”